Kinabuksan, medyo hindi na ako nagulat sa nakita ko. Kasi sobrang sakit parin ng ulo ko. Pero syempre nagtaka parin ako. Nasa… napatingin ako sa labas ng balcony. At tama ako. Nasa hotel kami. At Hotel ng Hong Kong.
“Heto.” Inabot k okay Nadiel ang kape. Agad kong hinipan yun at ininom. Medyo napaso pa nga ako. :P kasi naman gusto ko ng gumaling tong sakit ng ulo ko. Mamamatay na ako sa sobrang uncomfortable. Sobra pa to sa migraine e. >:(
Napatingin naman ako sa nakatitig saking Nadiel. ???
“Bakit?” umiwas siya ng tingin at malungkot ang mukha niya :o
“Ang nangyari kahapon. Hindi ko sinasadya. Hindi ko natupad ang pangako kong hindi kita iiwan at pababayaan. I’m sorry kung nangyari sayo yun. Kung mas maaga lang akong nakadating---“ agad na akong nagsalita.
“Wala kang kasalanan, buti nga at dumating ka pa e.” napahawak ako sa dibdib ko. Ngayon nararamdaman ko na naman yung takot na nararamdaman ko. Hindi yung takot na ginawa sakin ni Stephen.. kundi yung takot nung iniwan niya ako kay Stephen. Nung hinayaan ko siyang umalis. Bakit.. bakit ito ang nararamdaman ko :-/
Pinilit kong ngumiti at tumingin sa kanya. Kung ano man ang nararamdaman kong to, sigurado ako wala tong kinalaman sa nararamdaman k okay Nadiel. Atsaka, hindi pwede. Hindi naman sa nagkakafeelings na ako sa kanya.
“Kalimutan na natin yun. Hindi na naman siguro natin sila makikita diba? Atsaka dinala mo na ako dito. Ang dami mo naring ginawa. Nakipagbreak ka narin sa gf mo. Hindi ba sobra sobra na yun? Hindi mo naman talaga to kagustuhan, kaya bakit mo ginawa yun? Bakit mas pinili mo ako sa gf mo? Hindi mo naman kailangang pumili diba.” Nakangiti parin ako. Pero feeling ko.. gusto kong umiyak. Natatakot ako. Nararamdaman ko na naman yung takot. Dalwang takot ang nararamdaman ko. Agh! Bakit ang lakas at ang bilis ng tibok ng puso ko. Feeling ko magcocolapse na ako dito sa kahit na anong oras. Lalo na sa mga tingin na yan ni Nadiel. Mas lalo lang nagiging komplikado ang nararamdaman ko.
“Maliligo lang ak---“ nagulat ako nung tumayo siya at agad akong niyakap. Niyakap ng mahigpit.
Sa mga oras na yun, hindi ko na napigilan pa ang feelings ko. Tumulo ang mga luha ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Agh! Bakit ganito.. nanghihina ako sa yakap niyang yun. Pero.. *sob* Gusto ko ang feeling na to. Gusto ko ang mga yakap ni Nadiel. Bakit.. :’( Bakit sa mga yakap niyang to nakakaramdam ako ng lakas. Lakas na ayaw kong pakawalan. Bakit ako nakakaramdam ng ganitong feelings? *sob*
“Nadiel.. natatakot ako.. ayoko ng mangyari pa yun. Ahehhh…*sob* wag mo na akong iiwa. Dyan ka lang sa tabi ko. Palagi mo lang akong panoorin.. ayoko ng mapahamal. Ayoko nun.. nakakatakot Nadiel. Nadiel..” bigla naman niya akong hinalkan.
Nakahawak lang ako sa likod niya habang hinahalikan niya ako. Sinasabayan ko ang mga halik ni Nadiel. Hindi ko alam kung kelan pa ako natuto. Hindi pa ako nahahalikan ni Bret. Kahit na kelan. Pero bakit ganito.. ang mga halik ni Nadiel. Bakit nagagawa ko yung sabayan?
Bakit… feeling ko.. GUSTO KO ANG MGA HALIK NIYA? :-/
