May pasok na naman..
*Achooo!*
"Ms. Ramirez? Okay ka lang ba?" tanong naman sakin nung professor.
Ako kasi ang nakain-charge ngayon sa klase niya. Tumango lang ako by means na
okay lang naman ako.
Tsk. Mukhang magkakasipon pa ata ako. Masyado kasing naover use ang swimming
skills ko. Haha I mean kanina pa ako nagtuturo sa mga estudyante magswimming.
Kawawa nga ang klaseng ito e, mga 5 lang ata ang marunong maglangoy.. Hayy.
*Achoo!*
Kahit sa paglalakad nababahing pa rin ako. At tuluyan na nga akong
nagkasipon. Tsk. Pagdating ko namn sa library singhot ako ng singhot. Tapos
gada bahing ko may nag-shhh. Tsk! Sila kaya magkaganito! Agh. Nandito nga pala
ako para sa libro na gagamitin ko para sa exam namin bukas.
Humanap naman ako ng single table. Pero wala ng vacant. Este meron pa pala.
Pero.. katabi ni ms. Lei lan. No choise ba ako? Agh--
"Achooo!"
SHhhhh!
Agh! Epal talaga ang bahing na 'to! >:(
"Arkin?" napalingon naman ako sa tumawag sakin. Aghh sabi ko na
senyo e, epal talaga ang sipon ko. Tuloy nakita pa niya ako.
"Nandito ka pala." hindi! Wala wala! Andun sa canteen! TSK!
"Uh gusto mo ba na umupo dito?" tinuro niya yung single table sa tabi
niya. Hayy! Sino kaya gustong makatabi siya! Mahawaan pa ako ng nakakamatay
niyang sakit. Tapos maya makiusap pa siya na..
"Thanks" tsk! Ano bang nangyayari sakin. Ang sama ko. :((
Tahimik naman kaming nagbasa ng ma libro namin. Pero sa totoo lang, walang
pumapasok sa utak ko. Hindi ako makapagconcentrate.. T.T In the first place
bakit ba ako pumayag na tumabi sa kanya kung alam kong ganito ang mangyayari.
Agh antanga mo din Arkin no! Paano ka ngayon bukas..
Naramdaman ko naman na nakatingin siya sakin. At nung tumingin ako sa kanya,
nagtama ang mga tingin namin. Nakakainis!
“Hmm.. salamat nga pala Arkin. Kasi sa kabila ng lahat ng nangyari satin,
hindi nagbago ang pakikitungo mo sakin. Hindi ka umiiwas o.. nagpakita man ng
pagkahate sakin. Thank you.” Nagiguilty tuloy ako sa mga sinasabi niya ngayon.
Mabait naman si ms. Lei lan. Pero masyado kasi siyang desperado. Namumukha
siyang b!tch. agh ano ba itong mga sinasabi ko..
“Alam mo naman na siguro na Nadiel is avoiding me.. for your sake.. Umm I
mean.. he just don’t want you to get jealous. Nadiel is seriously in love with
you. Nung una nainis ako..” halatang may lungkot sa mga mata niya. Hmf bakit
ganon ang ganda ganda niya! Err~ “..pero ngayon naiintindihan ko na siya. Mas
kailangan mo.. nga siya..” parang kahit na anong oras iiyak na siya. Teary eye
na si ms. Lei lan. Pati ako.. naiinis sa sarili ko. Nakikita ko kung gaano ako
kamakasarili!
Bad Arkin! >:’(
“Can you do a favor for me? Please come, in my 18th birthday.. with HIM.”
hinawakan niya yung kamay ko habang nilalagay yung dalwang bracelet sa kamay
ko. Mukhang yun na yung nagsisilbing invitation card. Pero bakit niya ito
ginagawa.. ganito ba siya kadesperadang makita si Nadiel.. argh! Nakakainis
naman e.. :’((
“Hmm.. gagawin ko..” kahit ayoko.
“Thank you!” niyakap naman niya ako.
Masama ba ako? Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko..
*ACHOO!*
Hiniram ko na lang yung libro sa student assistant. Nasa kwarto ako habang
nag-aaral. At unti unti kong nararamdaman na.. parang hindi ako okay. Agh.
“Mam.” may maid naman na kumatok.
“Ah ano po yun?”
“Kakain na po.” Agh. Wala pa kasi si Nadiel. Tinatamad pa akong kumain.
“Sabay na lang po ako kay Nadiel.”
“Uh sige po.”
Tumayo naman ako at dahan dahang pumunta sa kama. Humiga ako. Nagkumot..
bigla kasing lumamig. Masyado atang malakas ang aircon.. pero tinatamad akong
tumayo.. Zzzz..
‘Nasaan ako?’ saan ang lugar na ito.
Ang ganda. Ang presko. Ang sarap sa pakiramdam. Hmm..
‘Nadiel?’ nakangiti siya. Ngumiti din naman ako at dahan dahan na lumapit sa
kanya.
‘Arkin. Halika dito..’ inabot niya yung kamay niya. Agad naman akong
tumakbo.. pero..
Biglang nabiyak yung lupa. Nasira yung dinadaanan ko..
‘Nadiel!’ ganon pa rin. Sinusubukan pa rin niya akong abutin.. nakangiti
siya.. pero..
‘I’m sorry..’ umiyak ako. Iyak ako ng iyak.
‘I’m sorry..’ bakit ako umiiyak.
‘Arkin.’
‘Sino ka?’
‘Arkin?’
“Arkin!” minulat ko ang mata ko nang makita ko si Nadiel na hinawakan ang
noo ko.
“Shet! Ang taas ng lagnat mo!” si Nadiel..
“Nadiel.. mahal na mahal ki..ta..”
“Huh? Hindi kita marinig. Arkin! Tsk. Uminom ka muna ng gamot.”
*cough*
Bakit ang bigat bigat ng pakiramdam ko..
“Arkin? Kaya mo ba?”
May sinasabi siya pero hindi ko maintindihan. Ang sakit ng ulo ko. Nahihilo
ba ako? Bakit nagdadalwa ang paningin ko..
“Agh. Bahala na nga. Arkin kailangan mong uminom ng gamot kaya gagawin ko
‘to okay? Hey..” pinikit ko ang mata ko.
Mukhang may sakit ata ako.. paano na bukas.. may exam kami—
“Hmm.” Minulat ko ang mata ko. Hinahalikan ako ni Nadiel. Gago talaga siya.
May sakit na nga ako.. nirerape pa niya ako..
Bigla niyang minulat ang mata niya. The next thing I know.. napahawak ako sa
leeg niya at hinalikan ko siya.. torrid.
“hmm..” :o
I just can’t leave him. Mahal na mahal ko talaga siya.. *tear drops*
Hanggang sa pati siya nagrespond na rin sa mga halik ko.
