*sob*
“s-Sandali umiiyak ka ba!?”
Binitawan ko ang kamay niya pero bigla na lang gumalaw yung elevator kaya
naout-of-balance na naman ako at napayakap sa kanya. Siguro na out of balance
din siya kaya siya napaupo siya. Ngayon ang pangit ng tayo namin. Lalayo sana
agad ako.. pero..
“5 minutes!” bigla niya akong niyakap.
Thump..thump..thump.. (//.-- ) ang lakas ng tibok ng puso ko.. pati
yung kanya..
Bigla ko namang naramdaman na nababasa na yung balikat ko. Ang higpit kasi
ng yakap niya tapos nakapatong pa yung ulo niya sa balikat ko. Si Nadiel..
umiiyak din siya.
p-pero bakit siya umiiyak!
Hindi ko alam kung ilang minutes na ang lumipas pero antagal na namin sa
pwestong yun. tapos hindi pa nabalik sa dati yung elevator. Maggagabi na rin.
Siguro naman maaayos ito diba bago magsara ang school.
“n-Nadiel.. b-baka tapos na yung 5 mins.” sabi ko sa kanya. Wala namang
pagdadalwang isip niyang binitawan ako.
Umupo naman kami ng maayos. Ilang minuto din siguro yun na tahimik kami at
walang umiimik samin. Tsk. Yung cellphone.. gusto kong gamitin yun para tingnan
kung anong oras na pero. Yung cellphone.. kanya yun! agh..
“Kamusta ka na?”
Nagulat ako nung magsalita siya.
“a-Ayos lang.” hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya.
“Mabuti naman..” tumawa siya ng papilit. Pero ramdam mo dun sa tono ng
pananalita niya na.. malungkot siya.
Maya maya din nabuhay na ang ilaw tapos nagbukas na yung pinto. Agad naman
kaming tumayo at lumabas.
Lumingon ako sa kanya bago umalis. Magpapaalam sana ako.
“Pasensya ka na, ganito kasi kadalasan dito sa elevator ng dept. namin.” Nakatungo
niyang sabi. Bakit ayaw niyang ipakita sakin ang mukha niya..
“Uuwi na ako.” Agad naman akong tumalikod.
*sob*
Kaso napatigil ako nung marinig yun sa kanya. Thump.. thump.. thump.. Gusto
kong lumingon. At itanong kung bakit siya umiiyak? Ano ng nangyayari?
Pero syempre hindi ko ginawa.. at iniwan ko na siya.
Ang bilis ng tibok ng puso ko.
“Ah?” mas lalo pa itong bumilis nung nakasalubong ko si ms. lei lan.
Ngumiti ako at agad siyang nilagpasan. Hindi ko naman kasi pwedeng sabihin
na kasama ko si Nadiel. Na kung hinahanap niya ito, nandun lang ito sa building
ng dept. nila dahil pag ginawa ko yun siguradong..
“Arkin!”
“Nakita mo ba siya?” lumingon ako sa kanya. At seryoso yung mukha niya.
Hindi ko alam ang sasabihin ko.
“Lei lan.” Bigla na lang nagpakita si Nadiel.
“n-Nadiel!” halatang nagulat si ms. lei lan nung biglang nagpakita si
Nadiel.
“Anong nangyayari?”
“w-Wala. Maaari ka ng umalis, Arkin.” Tumango naman ako at umalis na.
Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. pero takot na takot ako.
Pag-uwi ko samin, agad akong natulog. Tinulog ko na lang lahat since pagod
na pagod na ako. mga 3:15 nun nung magising ako.. at nakatanggap ako ng message
sa isang unknown number???
From: 0915*******
Meet me at the Starbucks at 11am. I have something to give you.
Hindi man lang nag-iwan ng pangalan yung nagtext sakin. Hindi ko nga alam
kung dapat kung pagkatiwalaan. Alam ninyo na text ito..
Pero kahit umaga na hindi parin ako mapakali at inaalala ko parin yung text
na yun.bale 10am na ngayon. Tapos nagtext na naman yung number na yun pero
hindi siya sumagot sa tanong ko na kung sino siya. Basta ganito lang yung text
niya..
‘I’ll wait. Be there.’
Na naman, no name? sino kaya ito?
No choice, kahit ayoko pumunta parin ako. tapos.. starbucks pa. bakit dito?
First time ko pa naman dito? Agh!.. ang alam ko pa naman mamahalin dito.
Nandito pa lang ako sa labas pero ang lakas na ng kabog ng puso ko. tiningnan
ko yung mga tao na nasa loob—
“Welcome Ma’am.” Nagulat ako nung bigla akong nigreet nung nung guard. Tuloy
wala akong nagawa kundi ang pumasok sabay ngiti.
Agh! Andito na ako sa loob ang tinitingnan ang mga tao sa loob.. hinahanap
kung sinong yung taong posibleng nagtext sakin—
To: 0915******
Nasaan po ba kayo?
Agh mukha na talaga akong tanga.
“Uhm miss?” napalingon ako at nakita ko ang isang staff na kinakausap ako.
“Yes?” sagot ko.
“If I’m not mistaken, you are ms. Ramirez right?” medyo naspeechless ako sa
tanong niya. I mean.. bakit niya tinatanong?
Dahan dahan akong tumango. “May nagpapabigay.” Kinuha ko naman yung paper
bag.
“Uhm thanks.” Ngumiti siya at umalis din.
Tiningnan ko yung laman nung paper bag habang lumalabas. At habang kinukuha
ko yung laman nun.. nagulat ako nung makita yung hawak ko. Yun yung Stuff Toy
Recorder. Gift ito namin ni Nadiel sa kanya? Bakit niya binigay sakin? Ibig
sabihin si ms. lei lan ang nagtext sakin nun. Pinindot ko ito. At nagsalita
naman yung stuff toy..
‘I’m very sorry for everything, Arkin. Please meet him at the Park.’
Yung boses ni ms. Lei lan? Anong ibig sabihin nito?
But in the end pumunta pa rin ako. pinuntahan ko siya..
At nakikita ko ngayon na nakaupo siya at naghihintay. Anong ibig sabihin ng
lahat ng ito? Bakit ako sineset-up ni ms. lei lan sa taong ito..
